Nie narzekaj - wyższy poziom wtajemniczenia

Olśniło mnie. Zupełnie niespodziewanie zrozumiałam coś, co totalnie zmieniło mój sposób myślenia. A olśnienie to dotyczy narzekania...

Od jakiegoś czasu (krótkiego, ale jednak) praktycznie nie narzekam. Przestało mnie to bawić. Wręcz przeciwnie - rozkoszuję się byciem na przekór tym wszystkim niedogodnościom, które próbują wyprowadzić mnie z równowagi. Wypracowałam w sobie niesamowite umiejętności odnajdywania (nawet najbardziej absurdalnych) pozytywnych stron pozornie nieprzyjemnych sytuacji.

Ale do tej pory sprawa była dla mnie dość prosta. Uważałam, że

a) jeżeli nie mogę niczego zmienić, to muszę się z tym po prostu pogodzić i narzekanie jest tu nieadekwatne;

b) jeżeli coś mi się nie podoba, ale mam wpływ na tę sytuację, to też nie ma sensu narzekać, bo mogę to zmienić.

Zawsze skupiałam się na tym obszarze rozumowania, które akcentuje, że bez względu na okoliczności narzekanie nie ma sensu. Zatem moim kluczem do sukcesu stało się ignorowanie negatywnych myśli i uciszanie ich w sobie.

Już ta zmiana myślenia i zachowania była moją prywatną rewolucją, która sprawiła, że na co dzień stałam się innym człowiekiem - spokojniejszym, radośniejszym po prostu szczęśliwszym. Połowa problemów zniknęła tylko dlatego, że przestałam je przeżywać i rozsiewać swoje niepokoje na wszystkich dookoła.

Aż któregoś dnia przeczytałam (w cytowanej już przeze mnie ostatnio książce - Zasady Canfielda) następujące zdanie:

"Narzekanie oznacza, że posiadasz punkt odniesienia
do czegoś lepszego, co bardziej by ci odpowiadało,
lecz nie jesteś skłonny podjąć ryzyka
urzeczywistnienia tego lepszego stanu rzeczy"

Nagle narzekanie zamiast uciążliwych myśli, które powinnam w sobie zagłuszyć, stało się dla mnie czymś na wznak drogowskazu, który wręcz może mi pomóc dotrzeć tam, gdzie pragnę być i motywować mnie do zmian.

Kiedy przychodzi mi na myśl coś, na co mam ochotę ponarzekać, zastanawiam się czego tak naprawdę mi brakuje, jak w moim wyobrażeniu powinna wyglądać ta sytuacja i staram się podjąć działanie, które pomoże mi dotrzeć do tego punktu odniesienia.

Skoro narzekam oznacza to, że w mojej opinii może być lepiej - muszę się tylko ruszyć i zrobić coś by zmienić stan rzeczy. Samo zaprzestanie narzekania nie wystarczy - trzeba jeszcze podjąć działanie, by wykorzystać te sugestie na swoją korzyść.

Zaczęłam eksperymentować z tego typu myśleniem i od razu zauważyłam masę przykładów, w których mogę zastosować ten tok myślenia (a następnie działania).

Do rzeczy - przejdźmy do dwóch drobnych przykładów, obrazujących jak można przełożyć ten sposób myślenia na praktyczne działania:

• PRACA MAGISTERSKA. Chcę zdobyć tytuł magistra? Muszę napisać pracę i tyle. Nie znam zbyt wielu pasjonatów tej czynności, nie czarujmy się - zazwyczaj nie jest to najprzyjemniejsze i najbardziej odkrywcze działanie w życiu. Ale sama chciałam studiować, nikt mnie do tego nie zmusza. Może i mam ochotę ponarzekać, ale zamiast zatruwać swoje myśli, wolę wykorzystać tą energię po prostu na systematyczne pisanie. Tym oto sposobem połowa pracy już za mną. Moim punktem odniesienia w tej sytuacji są popołudnia wolne od pisania pracy - rozwiązaniem jest po prostu jak najszybsze uporanie się z tym obowiązkiem.

• OKIENKO MIĘDZY ZAJĘCIAMI. Trzygodzinne okienko w słoneczną sobotę - i to nie ostatnie w tym semestrze. Zaprzepaszczona możliwość spędzenia wieczoru w domu, kosztem siedzenia na uczelni. Teoretycznie brzmi tragicznie, ale narzekanie nic nie zmieni. Normalnie po prostu zmieniłabym tok myślenia, uciszyła negatywne myśli i jakoś przeżyła te 3 godziny powtarzając sobie, że zawsze mogło być gorzej. Ale ostatnio zastanowiłam się nad punktem odniesienia w tej sytuacji i przyszło mi do głowy, że mam ochotę narzekać dlatego, że nie mogę dobrze spędzić tego czasu. I wtedy zrozumiałam, że to całkowicie błędny tok myślenia. Przecież samo okienko to prostu 3 godziny, które mogę wykorzystać w dowolny sposób. Nie mogłam jechać wcześniej do domu, ale w zamian za to w tym czasie porozmawiałam na tysiąc ciekawych tematów z koleżankami, odkryłyśmy zupełnie nową knajpkę w centrum Katowic, spacerowałyśmy po mieście (na co ciężko mi znaleźć wenę w tygodniu), wypiłyśmy dużą kawę i wreszcie wróciłyśmy na naprawdę ciekawe zajęcia. Wróciłam do domu w doskonałym nastroju, mimo iż równie dobrze, mogłam przez ten cały czas siedzieć i narzekać.

Od pewnego czasu zaczęłam analizować tego typu myśli i naprawdę odkrywam coraz to nowsze sposoby na wprowadzanie pozytywnych zmian w swoim życiu. Nigdy nie pomyślałabym, że chęć narzekania może być inspirująca. Teraz tego typu myśli stały się najsilniejszym motorem napędowym zmian w moim życiu!

Zobacz też mój profil na Facebooku

Obserwuj Happyholic na BlogLovin