Chillout 2. Popołudniowa drzemka

To miał być wpis o cudownej mocy popołudniowej drzemki. O tym jak poprawia pamięć i koncentrację, dodaje energii oraz rozładowuje napięcie i stres. O tym, że pobudza lepiej niż kawa. O tym, że jeżeli tylko nie przesadzimy z jej długością, obudzimy się rześcy, prawie jak byśmy zaczynali nowy dzień. 

Miało być o tym, że:

• idealna drzemka trwa od 15 – 30 minut; po czasie dłuższym niż 40 minut może się dla nas skończyć większą szkodą niż pożytkiem,
• w celu większego komfortu i łatwiejszego zapadnięcia w sen warto zaciemnić pokój (ja preferuję po prostu opaskę na oczy), przewietrzyć go, okryć się czymś ciepłym,
• warto wyłączyć dźwięk w telefonie i zapewnić sobie kilkanaście minut względnej ciszy,
• bezpiecznie jest nastawić budzik na około 20- 30 minut od położenia się, żeby przypadkiem nasza drzemka nie przerodziła się w kilkugodzinny sen, który skutecznie pokrzyżowałby plany spokojnego zaśnięcia w nocy,
• nie można mylić prawdziwej drzemki z drzemką w telefonie - po obudzeniu warto od razu usiąść na łóżku, nie pozwalając sobie na jeszcze 5 minut błogiego snu, a potem jeszcze kilka  następnych  i kolejnych…

Następnie chciałam wam napisać, że w popołudniowym zasypianiu pomagała mi filiżanka melisy i włączenie sobie uspokajających dźwięków np. szumu wiatru czy deszczu, jakie możecie sobie włączyć na stronie Noisli lub tak zwanego „białego szumu”, który znakomicie ułatwia zapadnięcie w sen.

I bardzo chętnie bym to wszystko opisała, gdyby nie jeden drobny szczegół. Ani jednego dnia nie udało mi się odkryć uroków drzemki. Pora odkryć brutalną prawdę - nie umiem zasypiać w ciągu dnia.

Przez cały tydzień wytrwale kładłam się do łóżka, wyciszałam, zaciemniałam wszystko co należy. Próbowałam wszystkich możliwych sposobów. Wszystko na nic. Udało mi się spełnić tylko jedną radę odnośnie drzemek, jaką gdzieś wyszukałam. Mianowicie: „jeżeli nie udaje ci się zasnąć, nie przejmuj się; wytrwaj do końca zamierzonego czasu; nawet taki odpoczynek bez snu odświeża umysł.” W tym jednym aspekcie jestem ekspertem!

Jedną z przyczyn mojego niepowodzenia może być nieodpowiednia pora na sen. Idealny czas na drzemkę to godziny między 13:00 a 15:00. W tym cudownym czasie sjesty nie jest mi niestety pisane ułożyć się do snu. Zamiast ładować w tym czasie swoje baterie, jak większość społeczeństwa pracuję.

Moja wersja drzemki może więc dojść do skutku dopiero w okolicach 17:00. I co się okazuje? Wtedy już z powrotem rozpiera mnie energia. Zwyczajnie nie chce mi się spać. I tutaj kłania się kolejna zasada: „nie kładź się wtedy, gdy nie czujesz się senna”. Myślałam, że oszukam organizm i mimo braku senności zachęcę go do drzemki. Ale to nie działa niestety w ten sposób.

A może chodzi po prostu o to, że nie umiem zasnąć w niestandardowych warunkach. Wszystko zaczęło się już w przedszkolu. Nigdy, przenigdy nie sypiałam podczas leżakowania. To był dla mnie czas największej nudy połączonej z czujnością w celu uniknięcia kontaktu z pewnym kolegą, który w tym czasie namiętnie próbował wyrywać mi włosy. Raz nawet mu się udało, co zakodowało w moim umyśle jasny komunikat – nie śpij , czuwaj! W czasie podróży to samo – wszyscy w autokarach, pociągach przesypiają pół drogi w najdziwniejszych pozycjach. Dla mnie to niemożliwe. 

W nocy nie mam w domu najmniejszych problemów z zaśnięciem, ale  jak widać popołudniowa drzemka może nie być dla mnie stworzona.  Nie mniej jednak wierzę we wszystkie pozytywne efekty krótkiego snu w ciągu dnia, które tutaj opisałam pomimo tego, że sama nie jestem w stanie ich poznać. Wielcy zwolennicy drzemki tacy jak Einstein, Churchill czy da Vinci po prostu nie mogą się mylić!

Zobacz też mój profil na Facebooku

Obserwuj Happyholic na BlogLovin