Pięć przemyśleń inspirowanych Włochami

Wróciłam. Cała, zdrowa ale przede wszystkim z głową pełną myśli i inspiracji. Ten post to taka luźna składanka tego, co siedzi obecnie w mojej głowie. Zamiast sztywnej relacji z miejsc, które odwiedziłam, wyczyszczę umysł ze swoich myśli. I być może w ten sposób przekażę wam nawet więcej, niż tylko to gdzie byłam, gdzie spałam i co jadłam. Zatem...

1.  Wspólna podróż na samym początku związku to naprawdę dobry pomysł

Niektórzy pewnie pukali się po głowach słysząc, że jesteśmy ze sobą tak krótko a już planujemy wspólny wyjazd. Przecież najpierw potrzebny jest czas żeby się poznać itd.

I nie powiem, że nie ma w tym prawdy. Taki wyjazd jest pewnego rodzaju ryzykiem. Istnieje możliwość, że pokłócicie się już w pierwszy dzień, z przerażeniem odkryjecie, że wasz partner to zupełnie inny człowiek niż sobie wyobrażaliście i resztę wyjazdu spędzicie na schodzeniu sobie z drogi lub płaczu w poduszkę.

Ale z drugiej strony to naprawdę idealny sposób na lepsze poznanie się. Ryzykowne, owszem. Ale bardzo skuteczne. Najpierw przygotowania, planowanie. Później spędzanie ze sobą 24 godzin na dobę w przeróżnych sytuacjach. Również nieprzyjemnych, stresowych. Można odkryć całą gamę cech i zachowań drugiego człowieka.

No i wreszcie nagroda. Jeżeli jednak okaże się, że pasujecie do siebie a głębsze poznanie i wspólnie spędzony czas tylko umocni was w decyzji, że chcecie być razem, przeżyjecie najpiękniejsze chwile, jakie można sobie wyobrazić. Obiecuję.

Romantyczny wyjazd w piękne miejsce w fazie szalonej fascynacji, namiętności, w towarzystwie motylów w brzuchu - to wszystko stokrotnie wzmacnia podróżnicze i zmysłowe przeżycia. Jeżeli jakieś miejsce jest obiektywnie rzecz biorąc urokliwe, to w aurze młodej miłości zaczyna jawić się jako prawdziwy raj. I tego nie da się nawet opisać.

2. Podróże mogą być początkiem nowej pasji

Zawsze powtarzałam, że największym źródłem inspiracji są inni ludzie. I nadal tak sądzę. A na drugim miejscu w tej kwestii umieściłabym podróże.

Gdy wracam z miejsca, w którym spędziłam kilka dni zawsze mam głowę pełną przemyśleń, pomysłów na zmiany. I tak na przykład podróż do Włoch sprawiła, że znalazłam miejsce, do którego chcę wracać już zawsze. Żadne miejsce nigdy tak mnie nie zauroczyło. Wpadłam w totalną obsesję na punkcie tego kraju - w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Zaczęłam uczyć się już pierwszych włoskich zwrotów. Wielokrotnie próbowałam nauczyć się nowego języka, ale nigdy nie miałam jakiejś większej motywacji. Tym razem jest inaczej. Chciałabym na przykład jeszcze wielokrotnie podróżować po tym kraju i móc zamienić kilka słów ze spotykanymi ludźmi. Chciałabym móc czytać włoskie gazety, książki, blogi. To zupełnie zmienia podejście do nauki języka.

Postanowiliśmy kolekcjonować różnego rodzaju albumy o Włoszech. Chciałabym założyć też biblioteczkę z książkami kucharskimi z klimatem kuchni włoskiej i zostać prawdziwym mistrzem w tym obszarze kulinarnym, by później rozpieszczać nasze podniebienia. Może brzmi trochę jak wielki początek słomianego zapału, ale czuję, że tak nie jest. Chcę wpuścić włoski klimat do swojego życia.

3. Podróże inspirują do zmian

Weźmy na przykład włoski styl życia - obserwujesz uśmiechniętego, śpiewającego faceta na stacji, który przyrządza ci pyszną kawę i zastanawiasz się, dlaczego tak nie jest w Polsce. Widzisz pewnych siebie mężczyzn ubranych w kolorowe marynarki, pełnych klasy i wewnętrznego luzu i masz zamiar wprowadzić trochę koloru do swojej szarej garderoby. Patrzysz na całe rodziny siedzące przy stole i celebrujące godzinami wspólny posiłek. A później wracasz i czujesz, że chcesz przenieść coś z tamtego świata do własnego życia. I to jest naprawdę fajne.

4. Życie chwilą to nie jest tylko głupi slogan

To już takie przemyślenie z zupełnie innej beczki - nieco gorzkie, ale jednak ważne. To w sumie nie tylko podróż, ale też ostatnie wydarzenia nauczyły mnie, że nic nie jest na zawsze. I niczego nie można traktować jako pewnik. To trochę smutne, że takie jest źródło mojej umiejętności życia chwilą, ale muszę przyznać, że nigdy nie byłam tak mocno osadzona w teraźniejszości, jak obecnie. 

Nigdy nie potrafiłam tak cieszyć się tym co przeżywam, jak teraz. Co więcej, idąc ulicą i widząc na przykład mamę spacerującą za rękę z córką, nachodzą mnie podobne przemyślenia i w jakimś stopniu cieszę się ich szczęściem w tej chwili. Część z was już pewnie myśli, że totalnie mi się poprzestawiało w głowie, ale naprawdę mam ostatnio takie przemyślenia.

A nawiązując już do naszej wyprawy - odwiedziłam miejsca, które były świadkiem wydarzeń sprzed setek a nawet tysięcy lat. Widziałam wnętrza przytłaczające swoim przepychem i ogromem, dzieła największych z największych. Dla mnie były to momenty, w których naprawdę zatrzymywałam się, podziwiałam i czułam wobec tego wszystkiego niesamowity respekt. W tym samym czasie co kilka sekund byłam szturchana przez ludzi z aparatami i tabletami przepychającymi się by zrobić sobie tysięczną fotkę. Ani razu nie spojrzeli na fotografowany obiekt własnym okiem. To takie zwiedzanie przez tableta. I wtedy zrozumiałam jak bardzo moja podróż różni się od ich wycieczek. 

Może brzmi jakbym się wywyższała, ale wtedy jeszcze mocniej zrozumiałam, że życie polega na tym, żeby co jakiś czas się zatrzymywać, pomyśleć. I chociaż jestem w Rzymie nie pędzę po to by zwiedzić wszystkie sztandarowe miejsca, ale prawdziwie rozkoszuję się tym, co mnie zainteresowało, tym co jest miłe dla moich zmysłów. Jeżeli gdzieś mi się spodoba, mogę zostać tam nawet godzinę i chłonąć klimat. Albo usiąść na ławce i porozmawiać. To jest dla mnie życie chwilą.

5. Jakość życia - dwa słowa, którymi można podsumować wszystko, do czego zainspirował mnie wyjazd

Jeżeli pić kawę, to espresso. Jeść nieśpiesznie, używając naprawdę dobrych składników. Wkładać miłość w gotowanie. Spędzać czas z innymi - nie tylko siedzieć obok siebie, wpatrując się w ekran telewizora. Wkładać najlepsze ubrania z szafy, nie oczekując wciąż na lepszą okazję.

Wyjść do parku i zrobić piknik z prawdziwego zdarzenia. Zaprosić na wieczór znajomych i przygotować deskę serów (to akurat bardziej francuskie klimaty, ale wszyscy wiemy o co chodzi). Nie chodzi o to, żeby codziennie aranżować sobie życie jak z filmu, ale każdemu dniu można nadać chociaż drobny smaczek.

I wiem, że brzmi to jak kolejny frazes, ale naprawdę zaczęłam wdrażać takie działania w życie. Chcę dosłownie chłonąć i celebrować je w najlepszy możliwy sposób. I czasem taką celebracją będzie też wieczór w dresach, dlaczego nie. Chodzi mi o to, żeby było po prostu "jakoś". I w tym "jakoś" ukrywa się właśnie jakość.