Trzy pytania inspirujące do zmian

Bardzo lubię pracować nad szczęściem poprzez zadawanie sobie odpowiednich pytań. Pytań, które mnie inspirują, pobudzają do myślenia, naprowadzają na zmiany. Czasem zupełnie niepozorne zdanie wywołuje w mojej głowie prawdziwą lawinę inspirujących myśli. 

Podobnie było w przypadku trzech pytań, o których dzisiaj chciałam króciutko napisać. 

Można poświęcić kilkanaście czy kilkadziesiąt minut by w spokoju odpowiedzieć na nie wszystkie za jednym zamachem. Ale najlepiej zadawać je sobie częściej, zwyczajnie podczas codziennych sytuacji, które bezpośrednio ich dotyczą.

I. Czego zazdrościsz innym ludziom?

Jest to dla mnie już od bardzo dawna jedno z najbardziej sensownych pytań, jakie sobie zadaję.

O pozytywnym wpływie zazdrości pisałam na blogu dwa lata temu przy okazji artykułu "Czy zazdrość może być pozytywna?". I muszę przyznać, że ten tekst zupełnie nie stracił na swojej aktualności. Nadal traktuję zazdrość - może nieco wbrew powszechnej logice - jako inspirujące odczucie, naprowadzające mnie na to, czego pragnę więcej w swoim życiu.

I nie mam na myśli przedmiotów, czy bogactwa. Raczej chodzi mi o doświadczenia, styl życia, cechy charakteru...

Nie jest to może najprzyjemniejsze z pytań, ale przy odpowiedniej dozie dystansu prowadzi do naprawdę mądrych wniosków. Zazdrość ukazuje nam w najbardziej ludzki, przyziemny sposób to, że ktoś inny prowadzi życie w ten sposób, jakiego my sami pragniemy.

Oczywiście czasem nie jest możliwe żeby zwyczajnie wziąć się za siebie i zrobić czy osiągnąć dokładnie to samo. Ale można z takich odczuć wyciągnąć szereg myśli, które pomagają skupić się na czymś dla nas ważnym, co niekoniecznie wcześniej było dla nas oczywiste czy uświadomione.

Jeśli zazdrościsz komuś słuchając jego opowieści o tym, że rano wstaje i biega, oznacza to zapewne, że sam chciałbyś mieć tyle samozaparcia żeby włożyć rano buty i wyjść na świeże powietrze, albo że chciałbyś prowadzić zdrowszy styl życia.

Jeżeli zaciskasz zęby słysząc, że twój szef wybrał się w kolejną podróż, może jest to dziedzina, na której powinieneś skupić swoją uwagę i oszczędności. Nie mówię, że od razu wyruszysz na wyprawę na drugi kraniec kuli ziemskiej, ale może nawet bliższe podróże dadzą ci sporą dawkę szczęścia i satysfakcji. To może być po prostu szczególnie bliski ci obszar.

Czego na przykład zdarza mi się ostatnio zazdrościć?

• trudnego do ubrania w słowa stylu życia, który mogę określić najprościej jako życie nastawione na jakość i celebrację, unikanie powierzchowności i bylejakości
• dobrej znajomości języków obcych
• niezachwianej pewności siebie - cechy szczególnie przejawianej przez facetów itp...

II. W jakim temacie zdarza Ci się kłamać lub naginać fakty?

Oczywiście najlepiej w ogóle nie kłamać. Ale jeżeli już zdarza nam się czasem trochę koloryzować czy naginać rzeczywistość, to na tej podstawie możemy poznać obszary, w których nasze życie niekoniecznie odzwierciedla ważne dla nas wartości. Już tłumaczę jakie przykładowo kłamstwa mam na myśli:

• gdy ktoś pyta o plany na weekend i mówisz, że wybierasz się w góry, chociaż tak naprawdę masz zamiar spędzić wolny czas przed telewizorem
• gdy opowiadasz o przeróżnych przygodach ze swoimi przyjaciółmi, podczas gdy tak naprawdę to wszystko archiwalne opowieści, bo już nie pamiętasz kiedy tak naprawdę ostatnio udało ci się znaleźć czas i chęci na wyjście z kolegami i te czy inne relacje jakoś same się posypały...

Chyba nie muszę dalej tłumaczyć, wiecie na pewno o co mi chodzi. Kiedy zorientujemy się, że nie mówimy w jakimś temacie całkowitej prawdy i chcemy z tego wynieść jakąś pozytywną lekcję, mamy do wyboru dwie drogi.

Pierwsza to ruszyć cztery litery i zrobić coś, żeby zbliżyć się do tej przekoloryzowanej wersji naszej własnej opowieści, jeżeli jest to coś faktycznie fajnego i godnego uwagi.

Ale nie zawsze nasze kłamstwa są wyrazem naszych pragnień. Czasem robimy coś takiego pod publiczkę. Jeżeli mówisz, że lubisz słuchać jazzu ale tak naprawdę to nie jest coś ci bliskiego, to głupotą byłoby się do tego zmuszać. Wolisz pop zamiast muzyki poważnej? Ok. To jest jak najbardziej w porządku. Po prostu polub prawdziwą wersję i przestań się jej wstydzić. A nawet więcej. Zrób z tego swój atut.

Tak czy inaczej - drobne kłamstewka podobnie jak zazdrość można potraktować jako inspirację. Do zmian lub do zaprzestania kreowania siebie na kogoś, kim nie jesteśmy i nie chcemy być.

III. Co próbujesz ukryć?

I wreszcie trzecie - mocno powiązane zresztą z poprzednim - pytanie. Czy jest coś, co starasz się ukryć przed innymi?

W moim przypadku bardzo długo był to ten właśnie blog. Nadal bardzo mało osób wie o jego istnieniu. Jestem z niego dumna, ale jednocześnie nie chce by moi znajomi czytali to, o czym tutaj piszę. Z czego może to wynikać? Ze zbyt małej wiary w siebie, z obawy przed krytyką...

I wypadałoby zakończyć tą część akapitu prostym stwierdzeniem, że gdy już zrozumiałam, że ukrywam coś, co tak naprawdę jest jednym z najważniejszych dla mnie obszarów życia, to przestałam się wstydzić i rozgłosiłam całemu światu, że prowadzę bloga. Ale nie jestem przykładem z podręcznika i nadal - w dużo mniejszym stopniu, ale jednak - to ukrywam. Dlaczego? To już pytanie do mnie.

Jedno wiem na pewno - dzięki takim odczuciom można zebrać sporo naprawdę ważnych wniosków. Czasem prowadzą one do zmian, czasem nie. Ale można traktować je jak pomocny kompas, który wytycza ogólny kierunek, w jakim chcielibyśmy podążać. I decydować się na zmiany lub wręcz przeciwnie - na akceptację istniejącego stanu rzeczy. W zależności od tego, co idzie mocniej w parze z naszymi własnymi preferencjami, emocjami i marzeniami.

Zainspirowane Happify