Krok pierwszy: Rozeznanie terenu (Projekt Ratunkowy)

Ostatnio wspominałam wam na blogu, że jakiś czas temu pogrążyłam się w chaosie i jakoś nie potrafiłam się zmobilizować by się z niego wydostać. Niby wszystko jest ok: żadnych poważnych problemów czy trosk, ale nadmiar codziennych bodźców, rzeczy do zrobienia, ciekawych rzeczy do spróbowania, obowiązków, myśli po prostu w któryś momencie przekroczył dopuszczalną granicę i zwyczajnie mnie przerósł.

Chociaż jeszcze kilka lat temu jako jedną z najbardziej charakterystycznych dla mnie cech na pewno wymieniłabym zdyscyplinowanie i poukładanie, tak ostatnio przeszłam chyba na drugą stronę mocy i zachowuję swoje sztandarowe uporządkowanie i świetną organizację tylko w pracy.

A w wolnym czasie? Chaos, bałagan zewnętrzny i wewnętrzny, natłok myśli - totalny brak poczucia kontroli nad tym, jak upływają mi dni. Mniej czasu dla siebie, dla domu, dla bloga... Brrr, okropnie przyznawać się do takich słabości. No ale żeby coś zmienić, trzeba chyba zacząć od szczerej oceny stanu obecnego. No więc przyznaję: mimo ogromnych chęci, mój perfekcjonizm i łapanie się zbyt wielu rzeczy na raz doprowadził wreszcie do tego, że chyba żaden obszar mojego prywatnego życia nie jest na chwilę obecną tak dopieszczony, jakbym sobie marzyła. 

No dobrze, koniec użalania się nad sobą. Przejdźmy do meritum i celu całego tego wpisu. Podejrzewam, że wiele osób czytającego mojego bloga również może być pogrążonym w takim martwym punkcie. Dlatego też pomyślałam, że świetnie byłoby razem się z niego wydostać. Ruszam zatem z nowym projektem - co jakiś czas (mam nadzieję, że wreszcie uda mi się zwiększyć częstotliwość wpisów!) będę pisać o nowym kroku, jaki podejmuję, by wreszcie poczuć że bardziej panuję nad różnymi obszarami w swoim życiu. Przesadna kontrola oczywiście nie jest niczym dobrym, ale poczucie, że mam wpływ na to jak wygląda moje codzienne życie jest czymś naprawdę uspokajającym, dodającym pewności siebie i zaskakująco skutecznie poprawiającym nastrój w dłuższej perspektywie. 

Krok pierwszy?

Identyfikacja stref, w których poczucie kontroli najbardziej nas opuściło oraz znalezienie obszarów, w których całkiem nieźle sobie radzimy. 

Taka szczera sesja sam na sam ze swoimi myślami nie powinna zająć bardzo dużo czasu, (myślę, że 15-30 minut), a da nam pierwszy jasny ogląd naszej obecnej sytuacji. 

Jak się zabrać do tego ćwiczenia? 

1) Na samym początku wypisz wszystkie istotne obszary swojego życia, na które masz/chcesz mieć realny wpływ. Mogą to być np.: zdrowie, kariera, miłość, relacje z rodzicami, relacje z dzieckiem, edukacja, przyjaciele, dalsze relacje społeczne, porządek w domu, odżywianie, uroda, własny styl, spędzanie czasu wolnego, załatwienia. Itp.,itd. Od ciebie zależy stopień szczegółowości, w jakim wypiszesz sobie te strefy. 

Nie przerażaj się ilością obszarów, w których starasz się jakoś ogarnąć. No dobrze, to jest nieco przerażające. Ale za chwilę wybierzemy priorytety. 

Jak dotąd chcieliśmy być zapewne idealni we wszystkim, nie skupiając się koniec końców na niczym konkretnym. Dlatego teraz będziemy działać inaczej. Małymi krokami, powoli, w stronę harmonii i spokoju myśli.

2) Przy każdym tym obszarze zapisz dwie liczby (od 1 do 10). Pierwsza z nich będzie określać stopień, w jakim, twoim zdaniem, radzisz sobie w danym obszarze na dzień dzisiejszy. To, jak mocno odczuwasz, że masz nad nim kontrolę. Drugą liczbą spróbuj określić, na ile ten obszar jest dla Ciebie obecnie ważny, priorytetowy. 

 To tyle. Naturalnym kolejnym krokiem będzie zwrócenie uwagi na te obszary, którymi szczególnie powinniśmy się zająć w pierwszej kolejności. Ale nie traktuj tego zadania jako jedynej słusznej wyroczni. Po prostu skup się na tym obszarze, który podpowiada Ci obecnie intuicja. Zapewne będzie to bardzo ważny i jednocześnie bardzo zaniedbany obszar. Może też zdarzyć się tak, że będziesz chciał zacząć od sfery ważnej, ale niekoniecznie najbardziej zaniedbanej, by tylko dopieścić ten obszar i zacząć pracę nad swoim chaosem dość przekornie - od pierwszego, szybkiego sukcesu. 

Możesz też podążać razem ze mną po obszarach, nad którymi to ja będę pracować. Być może pomoże Ci się to wyrwać z początkowego marazmu i zainspiruje do własnych poszukiwań. 

Tyle tytułem wstępu. Już wkrótce zrobimy drugi krok w naszym projekcie ratunkowym!