Przebłysk #3 Układanka własnego stylu

Muszę się wam do czegoś przyznać. Czasem mam w głowie naprawdę niesamowite myśli. Aż czuję jak zapalają się kolejne żaróweczki i widzę już w swoim umyśle wielką ideę. I to jest coś, co doskonale wyczuwam, ale nie potrafię ubrać tej wizji w słowa. Dzisiaj jest podobnie. Ale postaram się przekazać najlepiej jak potrafię moje dzisiejsze przemyślenia na temat budowania własnego stylu.

I jako stylu wcale nie mam na myśli tylko wyglądu, ubrań, biżuterii. Te elementy oczywiście również są jego składnikami, ale w zasadzie chodzi o cały nasz styl bycia, albo nawet dosadniej - styl życia.

http://www.agnieszkapieczarko.pl/

Myślę, że budowanie własnego stylu to takie łapanie ulotnych inspiracji. Jeżeli czegoś nie uchwycimy, nie zakodujemy jasno jako elementu własnego wizerunku czy po prostu swojej osoby może nam to umknąć.

Czy nie jest tak, że czasem słyszycie pierwszy raz jakąś piosenkę i już po kilku pierwszych dźwiękach wiecie, że to jest po prostu to. Piosenka w waszym stylu. Bardzo miłe uczucie. Często gdy coś takiego mi się przytrafi biorę jakikolwiek skrawek papieru i zapisuję chociaż kilka słów takiej piosenki, żeby później sprawdzić jej tytuł i dodać do playlisty ulubionych utworów. I ta playlista to część mojego stylu. Spontanicznego, otwartego na nowości ale w jakiś sposób jednak określonego, zadeklarowanego. Z milionów piosenek wyodrębniam te, które idealnie trafiają w mój gust i zapisuję jako swoje. Tworzę swój styl.

Patrzysz w lustro i udaje ci się stworzyć idealny dla siebie zestaw ubrań. Zieleń nadająca niesamowitą głębię twoim oczom, fason, który perfekcyjnie podkreśla talię. No właśnie - już samo określenie swoich atutów jest przecież tworzeniem stylu. O ile łatwiej tworzyć styl, garderobę, jeżeli jasno stwierdzasz, że chcesz podkreślać to co w tobie najatrakcyjniejsze czyli np. pupę, nogi czy duże oczy. Tylko trzy punkty, a otwierają morze możliwości. Nagle idziesz na zakupy i wiesz, czego szukać. Malujesz się rano i stawiasz na mocniejszy akcent w odpowiednim obszarze, by przyciągnąć wzrok do tego, co lubisz w sobie najbardziej. Zawężenie i określenie się - klucz do sukcesu.

Na twojej półce piętrzą się książki i można wyczuć w nich jakiś wspólny kontekst. Tak jak pisałam ostatnio o kolekcjonowaniu książek o Italii i włoskiej kuchni, czy też jak dotąd książek o szczęściu. To są właśnie elementy mojego stylu, które szalenie lubię. Stare łączy się z nowym. To co nieaktualne ustępuje miejsca nowym pasjom. Bo styl ewoluuje, ale wciąż jest w ten intymny sposób nasz.

Do tego wszystkiego potrzebne jest wyczulenie na te specyficzne podpowiedzi, które daje nam nasza własna osoba gdy znajduje się w stanie dla siebie idealnym. To szybsze bicie serca, błysk w oku. Widzisz coś i wiesz, że to do ciebie pasuje. Jedziesz w jakieś miejsce i mógłbyś go już nigdy nie opuszczać. Kolejne elementy stylu. Najciekawsza układanka jaką mamy do złożenia w życiu.

Bo to niezwykła frajda wyszukiwać rzeczy, które w 100% są nasze. Pasują do nas jak ulał. Identyfikujemy się z nimi, adaptujemy, przyjmujemy dla siebie.

To może być wszystko - ubrania, biżuteria, książki, muzyka, cytaty. Nawet pojedyncze słowa, które szalenie się nam podobają i lubimy używać ich w rozmowie. 

Dzisiaj założyłam na przykład jedne z moich kolczyków i uświadomiłam sobie, że idealnie oddają mój styl i pięknie pasują do mojej twarzy. Automatycznie zakodowałam to jako element stylu, który będę mogła wykorzystać przy kolejnej wizycie w sklepie ze świecidełkami. Zamiast szukać czegoś w ciemno, będę mogła oprzeć się na czymś podobnym. Bo skoro to się sprawdza, to warto z tego skorzystać. A moje oczy i tak pozostaną nadal czujne w wychwytywaniu innych rzeczy, które mogłabym dodać do swojego leksykonu stylu w tym obszarze.

Mam też na przykład bazę fryzur (wielkie słowo, ale nie wiem jak inaczej to określić), w których bardzo swobodnie i dobrze się czuję. A przy okazji ich wykonanie zajmuje nie więcej niż 5 minut, bo błyskawiczność w tej kwestii też można nazwać składnikiem mojego stylu. Do dnia wczorajszego baza ta składała się z uwaga, uwaga.. aż trzech fryzur. Dzisiaj dołączyła do nich czwarta, związana oczywiście z moją totalnie spontaniczną inwencją twórczą. I może ten zbiór 'fryzurowych pewników' jest naprawdę niewielki, ale za to dobry, po prostu mój. Moje włosy są dla mnie strasznie problematyczne, ale gdy zrobię sobię którąś z tych fryzur zawsze słyszę komplementy. I to jest po prostu fajne. Bo w duchu uśmiecham się, myśląc 'ha, znowu zadziałało'. I tak - za każdym razem jestem dumna, że znalazłam coś co do mnie pasuje.

Teraz przypomniałam sobie coś, od czego to wszystko mogło się zacząć. W liceum nosiłam masę koralików. Najbardziej lubiłam dość drobne o intensywnych kolorach. I ktoś kiedyś użył stwierdzenia, że one są takie 'justyńskie'. Moje. Bardzo mi się to spodobało. A przy okazji takie połączenie słów już pozostało w użyciu.

Teraz często myślę o tym wszystkim również w kontekście bloga i nieraz łapię się na myśleniu, że dany strój, wzór na tkaninie, film czy piosenka są 'happyholiczne'. I czuję dokładnie to samo, co wtedy.

Lubię szukać rzeczy, elementów, miejsc, zainteresowań, które mogę określić po prostu jako swoje. Mam zamiar rozpocząć tworzenie zapisków z każdą luźną myślą, która mnie inspiruje w kontekście własnego stylu. Może tablica na pinterest też się przyda? To brzmi naprawdę ekscytująco. Bo poszukiwanie pasujących do nas elementów jest naprawdę fascynujące.

Co w takim razie jest w moim stylu? Falujące włosy, casual'owe sukienki, nie-radosne piosenki, specyficzny rytm muzyki, którego nie da się tutaj przekazać, inspirujące książki, kolczyki w kształcie liści, kolorowe luźne spodnie, słodkie zapachy, stoicki spokój ale też niesamowita emocjonalność, wypowiadanie głębokich myśli - często na granicy patosu, odrobina etno, głębokie zamyślenie, wszystko co romantyczne, pizza skropiona oliwą, kardigany, mocna kawa (kobieta zmienną jest), radiowa Trójka, kolory, delikatność, projekty, wyrażanie zachwytu, wokalno-taneczna ekspresja podczas samotnej jazdy samochodem, pozytywne filmy, barwne notatniki, a od dwóch tygodni wszystko co włoskie.

To też takie moje przebłyski, tysiąc myśli na sekundę - kolejna część mojego stylu, który z rozkoszą tworzę. Czy to nie jest rodzaj sztuki?